Íslandsklukkan – La ciòca d’Íslanda Reportagi dal Pais dla giassa e dël feu
ëd Gabriéla Rufa
«Na vira a-i era n’òmo, na fomna e… na sësta ‘d savati? Nò… na matolin-a birbanta. A partìo a la vacansa e dzora soi valis a-i era tacà na tichëtta con un nòm dròl: “Islanda”. Gnun al anmaginava vèri a l’arissa colpì ij sentiment col sàut a l’andaré ant un mond che a l’ha franch pòch dla vita comun-a dël di d’ancheu’ a la dëscoerta d’un pais ch’a viv ansema a vulcan e giassé. Teror, blëssa, drolarìi a son quintà ant la lenga-mari d’un cit pais vërslèis, ant la nòssa lenga-naturala, cola ch’an ròbo tucc ij di a pro ‘d n’italian semp pu nech. Ch’as ten-a fòrt chi ch’a veul volà anver l’Àrtich».
Íslandsklukkan – La ciòca d’Íslanda a sarà presentà da l’Autriss e da Gioventura Piemontèisa vënner 10 ëd giugn 2011 a 9 ore dla sèira, a ALS / Alice Castello (VC) a la “Casa degli Alicesi”, an sla piassa dël Mërcà
L’autriss l’é nà dël 1955 ant un pais dl’àut Piemont, Àles, provincia ‘d Vërsèj, diòcesi d’Ivrèja.A passa ‘l prim quart dla soa vita ant ël serà e arparà mond campagnin, vernà dai ritm ëd natura e dai régoli ‘d fer ëd n’educassion catòlica a l’antica.Ël sicond quart, i j’ero ant j’agn ’70, a l’era ‘l temp dla contestassion a tut e a tucc, j’agn djë studi ma fin-a dla rabia, e a lo spend a dësblà la soa san-a costrossion mental, ramita për ël mond, na serca sensa rechie con esperiensi sël fil dl’arzigh, dl’amoralità e dël perìcol.Ël quart ch’a ven pres a l’é stacc col dla ricostrossion, dl’arprèisa, un cit pass për vira.Dà ‘n sens a la vita con ij ròbi a l’aparensa comun-i ma ch’a son coli “ch’a ten-o”, dzòrtut la cura dla famija e dij doi masnà ch’a l’han rivaji. Vivi sercand dij valor fòra-mòda ma etern: essi mama, vivi a la campagna con ij bes-ciòti fòra dl’uss e ij ramin-i semp pien-i e passà ij seiradi a lesi jë stòrii ai cit.
Ùltim quart ëd vita, col present, la cossiensa dë dovèj bogiassi, e a l’ampressa. Essi donch angagià për latóa ‘d nòssa piemonteisità, con jë scrit, con ël travaj ant jë scòli, con la militansa polìtica. Un dover ch’a pësca a l’andaré sostnì pròpi da coj trav portant ëd la fòrta edu-cassion d’un cit mond a l’antica. Cost a l’é ‘l temp da dà.Travess a tuta soa vita a l’ha compagnala la passion për ij viagi e la grinor për soa bela tèra dij bosch ombros e dij montagni sclinti.
