Piemont
Luigi Olivero
O Piemont, ò paìs dij montagnar,
paìs d’òmini dur e tut d’un tòch,
ma àut, ma frèm, ma fòrt, com ij tò ròch.
Ma militar!
Cesare Balbo
PIEMONT! Piemont! I crijo con la fòrsa
ëd tut mè sangh e ‘d tuta la mia vos.
Contra ‘st mond salopard ëd luv rabios
tò nòm lo saro ant cheur come ant na mòrsa.
E tò parlé da mas-cc, Piemont glorios,
tò langagi scurpì ‘d paròle crùe,
l’é un arch dë stèile e ‘d ni d’àquile drùe
con ale ‘d vent, euj visch ëd sol radios.
Un arch sislà ‘nt ël diamant bleu ‘d tò cél
ch’a splend, Piemont, sle toe montagne a pich
sui tò biond camp laurà dai pian ai brich.
E ‘l pensé ch’a slusiss ant mè sërvel
l’é un ragg dl’arà d’assel che ant le toe tère
squarsa j’òss dij nemis ëd le toe guère.
Mont Bianch, 1925