Canson an sl’arpa dël vent ëd l’Assieta
(scrita an ricordand ij Mòrt ëd la Bataja dl’Assieta dël 19/7/1747)
Chi a la dësvijerà
la gioventù sëmnà là sla montagna,
cavèj dëscarpentà dzor la front brun-a?…
Chi la dësvijerà
la gioventù sotrà co’ij ragg dël sol
drinta l’istà ch’a sbalucava j’euj?…
Nì son, nì vos…
la tromba a l’é giumai ambocà ‘d tera
e ‘l sangh a l’é sëccà drinta la boca…
Chi a-j crijerà trames ai crij dël vent
che la bataja a l’é da ‘mpess finìa,
e ij vej e ij cit son sempre giù ch’a speto?…
L’è jér, bel giovo,
l’é jér o mila agn fà, che it ses partì
e la montagna a l’ha sona l’a l’ertà!?…
Ij sàber già a losnavo
e ti it pensave ch’l’era tocate parte…
che «Lor a pioro e ti venta che it cante!»…
Chi a cujerà ant la póer toa vita viva
stërmà ant ël sol col di — da già che it j’ere —
che, sarand j’euj, l’ha fàit Tò Piemont lìber?…
E mi ven-o con Voj, frej ëd l’Assieta,
ven-o con vòstri euj che a pioro ancora,
con lerme ‘d mòrt, la gòj ëd la Vitòria.
E an tra ij caminament ëd pera sùita,
doa brusa ancor vòstr ùltim baticheur,
i vad sensa capì…
ciamand përchè…
përchè për vive an pas…
per vive an pas venta che ij giovo a meuiro!…
Ma, adess, bej giovo, chi ch’av dësvijerà?
Chi av artrovrà la tromba?
Chi a crijerà trames ai crij dël vent?
Mi ven-o, frej, mi ven-o!
Ma… i soma noi ij viv?…
o vòstra vita a salva nòstra mòrt?…
Saran mie lerme a liberé la tromba
da spòrze ai Cherubin sla vòstra tomba…
che ‘l mond da vòstra mòrt amprenda a vive…
Mi crijrai trames ai crij dël vent
che vòstr amor l’ha nen matin ni sèira…
sëmnà a mesdì l’é veuja santa ‘d vive!…
l’é veuja santa ‘d vive ‘d nòstra gent
che a meuir për vive
përchè ‘dcò j’àutri a vivo, com Dio veul!
Òh pas, vita dij pòver, ven con mi!
Argàucia le Toe veste
e an tra ij caminament ven arposete…
Ven, che ant le sèire i canteroma ansema,
con nòstra gioventù sëmnà an montagna,
ij cant che lor l’han nen podù canté.
Lor as dësvijeran sota la lun-a…
e tut ël pior piorà da nòstre fomne
saran fij d’òr ëd l’Arpa Piemontèisa.
Òh pas, longh seugn sugnà!
Sot le stèile a vniran ij Cherubin
e tute trombe ‘d guèra a sonn-ran danse!…
E mi e Ti e Lor e Nòstre Fomne
dansroma ‘d «gir an tond» an fàuda al Cél…
Ël Mond an guarderà e an dirà «Bravi!».
E a-j dirà «Bravi!…» ai nòstri «Bravi Fieuj»,
fiolòt ëd mama… ànime ‘d gigant!
E lor, ij nòstri fieuj, a sentiran…
Sentiran, nòstri fieuj… e la soa vita
A tornerà a arvive…
a ij longh magon dle Mame
saran canson an sl’Arpa Piemontèisa…
Còl ëd l’Assieta, 20.7.1980