Mo ingiova portan ils homens lur cour?…
Camillo Brero
Als frars rumantsch
Eu sa cha daman il sulai tuornarà
e ils munts per far festa as vestiran da verd…
Mo ingiova portan ils homens lur cour?…
L’aivla glischa cun sias alas las nuvlas
e il vent suspüra da las fanestras dal tschêl…
Mo ingiova portan ils homens lur cour?…
La terra dals vegls ha il clam dal abandun,
impè fluors e aua vegnan a chantar,
Mo ingiova portan ils homens lur cour?…
Nus nu stuvain crodar, chars frars rumantsch,
l’Europa ha bsögn da nus, chars frars piamontais…
Nos cour ais l’ultim pan per il muond cha cluotscha…
(Romancc dla Bassa Engiadin-a)
Ma andova a pòrto j’òmo sò cheur?…
Mi i sai che doman ëd sol a tornerà
e ij mont për fé festa as vestiran ëd verd…
Ma andova a pòrto j’òmo sò cheur?…
L’òja a carëssa con soe ale le nìvole
e ‘l vent a sospira da le fnestre dël cel…
Ma andova a pòrto j’òmo sò cheur?…
La tèra dij Vej a l’ha ‘l crij ëd l’abandon,
tutun le fior a l’eva a ven-o a canté,
Ma andova a pòrto j’òmo sò cheur?…
Noi i duvoma nen tombé, cari frej romancc,
l’Europa a l’ha da bzògn ëd noi, cari frej piemontèis…
Nostr cheur a l’é l’ùltim pan për ël mond ch’a seufr…