Auguri Milo Bré, da tut tò Piemont!
Camillo Brero, Milo Bré për ij tanti amis e estimator, un dij poeta pì avosà, un dj’òmo che ‘d pì a l’han travajà për ël Piemont, al quat ëd mars a taja ‘l traguard dij Novantani, e a sarìa bel che idealment tuta la comunità dij piemontèis as gropèissa antor a Chiel për feje festa, për ringrassielo ‘d soa militansa, ‘d soa poesìa, ‘d sò magisteri literari e spiritual.
Dovoma a Brero nen mach paròle ‘d poesìa, ma jë strument përchè nòsta lenga a peussa marcé për ël mond e anrolesse ant la caden-a dle generassion: “La gramatica piemontèisa” (an vàire edission dal 1967 fin-a a l’ùltima, an edission italian-a), ij doi vocabolari “italiano-piemontese” e “piemontese- italiano” (an vàire edission për Il Punto –Piemonte in Bancarella), e a son mach citassion d’un travaj che da l’ancontr con ël màgister Pinin Pacòt e la Companìa dij Brandé ant ël 1946, a l’ha pì nen avù sosta.
As dev a Bré la fiama che ancora a l’é visca d”Ij Brandé. Armanach ëd poesìa piemontèisa” e dël mensil «Piemontèis ancheuj», ma dzora a tut ël cadò grand dl’incantament ‘d soa poesìa: da “Spluve”, 1949 (con la prefassion ëd Pinin Pacòt) a “Stèile…stèilin-e”, a “Breviari dl’ànima” (për la Ca dë Studi Piemontèis, soagnà da Gianrenzo P. Clivio), a «Vos ëd l’etern present», e tanti àutri tìtoj. Amor, bin, lus, fior, infinì, Dé, a son le paròle tëssue ant ij vers ëd Camillo Brero, paròle arciam ch’a gropo ‘l fil d’òr ëd soa esistensa, ‘d soa manera ‘d sente e ‘d vive la poesìa e l’angage piemontèis, un valor s-ciass ch’a va oltra ‘l temp : «Im vesto dla lus che ‘l sol a më spòrz/ tute matin quand le stèile as dësvesto/ e la Lun-a as dësmòrta për nen vëddje (…).
A l’Infinì, soagnà dla Lus Divin-a,/ che am cola an cheur e i sento dventé fiama…/Fiama che am vest ëd Lus e am pòsa an Dé! ». «Ant ël profond i sento inchiet mè cheur,/ la Sèj ëd bin ven anchietandme l’ànima / e pì i na penso e pì a cress ël baticheur / për dé a mè sangh na pas fior dël boneur…». Auguri ‘d boneur e ‘d poesìa.
Albina Malerba
