Stavòta a l’é la Corte Costituzionale ch’a arpossa l’arconossiment dël piemontèis e adritura a-j lo proibiss a la Region Piemont. N’àutr ësgiaf a la dignità dla minoransa nassional piemontèisa e n’àutr tentativ dë stërmé e ‘d dëscredité nòsta identità, trasformé nòstr caràter ëd pòpol e assimilene a d’àutri modej.
Ai 13 ëd magg [2010] la Corte Costituzionale a l’ha deposità la sentensa n. 170 contra la neuva lej regional an sle lenghe minoritarie ‘d Piemont. La lej a l’era stàita armëttùa a la Corte da part dël Govern italian ai 17 ëd giugn 2009. Costa sentensa a arpossa tut arciam a la lenga piemontèisa përchè «è solo un dialetto, una variante cioè della lingua italiana». Ij giùdes (che, possà dal Govern, a l’han butasse a fé ij “linguista”) a òbligo donca la Region Piemont (antërmetendse ‘d manera evidenta ant soa sovranità) a artiré l’arconossiment dël piemontèis an tan che minoransa linguìstica e lenga diferenta da l’italian, arogandse con na rinfna ël “drit” ëd decide an su lòn ch’i parloma noi an Piemont. Oltratut fondanse ansima na busiardarìa, da già ch’ël piemontèis a l’é na lenga autònoma da l’italian, arconossùa ch’a l’é ampess da minca ‘n linguista ch’as goerna lìber.
Cost pronunsiament a l’é nen n’amprovisada, ma mach l’ùltim episòdi dla guèra contra le lenghe locaj ch’a dura fin-a dal moment ch’a l’é pensasse ‘d fé n’ëstat italian, na guèra pì che tut contra la lenga piemontèisa, vér testimòni dl’identità particolar dël Piemont, che gnun a s’ëspetava ch’a sarìa stàita tant gorëgna. Da la mira legal la discriminassion vers ël piemontèis a dura dal 1972: na vira a l’era ‘l Commissario di Governo, peui la malafé dij partì, le mistificassion dij giornaj, peui ancora ij vàire govern, l’Anas, anfin adess a-j lo fan dì da la Corte Costituzionale.
Adess an toca a noi fé vnì a gala la diferensa antra coj ch’a vorëran calé le braje e trové n’escamotagi e chi ch’a l’ha intension ëd seguité la bataja. Sens’àutr costa sentensa a l’é na violassion dij drit linguìstich (= drit uman) dël pòpol piemontèis, e a sarà la Costitussion a dovèj sbassé la testa dnans a costi drit, nen viceversa. Ël piemontèis a resta na lenga, fussla pura “anticostitussional”.
Cost pronunsiament a l’é nen n’amprovisada, ma mach l’ùltim episòdi dla guèra contra le lenghe locaj ch’a dura fin-a dal moment ch’a l’é pensasse ‘d fé n’ëstat italian, na guèra pì che tut contra la lenga piemontèisa, vér testimòni dl’identità particolar dël Piemont, che gnun a s’ëspetava ch’a sarìa stàita tant gorëgna. Da la mira legal la discriminassion vers ël piemontèis a dura dal 1972: na vira a l’era ‘l Commissario di Governo, peui la malafé dij partì, le mistificassion dij giornaj, peui ancora ij vàire govern, l’Anas, anfin adess a-j lo fan dì da la Corte Costituzionale.
Adess an toca a noi fé vnì a gala la diferensa antra coj ch’a vorëran calé le braje e trové n’escamotagi e chi ch’a l’ha intension ëd seguité la bataja. Sens’àutr costa sentensa a l’é na violassion dij drit linguìstich (= drit uman) dël pòpol piemontèis, e a sarà la Costitussion a dovèj sbassé la testa dnans a costi drit, nen viceversa. Ël piemontèis a resta na lenga, fussla pura “anticostitussional”.
(Gioventura Piemontèisa, n. 1/2010)
► Le prime reazioni all’incredibile sentenza
► Piemontesi: minoranza etnica
► Il testo della sentenza n. 170 (Corte costituzionale)
► La Corte Costituzionale nega il riconoscimento al piemontese