Malorosman Ròsa, ël pì genial dij poeta ‘d Valsusa, la polìtica a l’ha sborgnalo: dòp ëd na desen-a d’ani ‘d produssion piemontèisa a l’é pijaje në scrùpol fòl (la gena piemontèisa!) e a l’é chërdusse che lë scrive an piemontèis a andèissa nen d’acòrdi con lë spìrit “unitari”, e parèj a l’ha chità la lenga, an dasandje l’andi a scrive ‘d vers an italian pitòst modest.
Lë lion vej
Norbert Ròsa
Chi perd soa dignità,
Chi perd sò pòst antich
A resta dispresià – fin dai borich.
Un lion già sensa dent
Con quarant’ann sul dòss,
Rablava con gran stent – ij sò quatr òss.
Passand për là un cinghial 1
As paga d’un’ingiuria
Mordend col animal – con tuta furia.
E un tòr mal educà,
Vëdndlo mes dëstiss
A-j cassa doe cornà – ma franch da amis.
Alfin, pien ‘d vanaglòria,
Un aso a-j vira ‘l cul,
E a-j tira sla sicòria – un càuss da mul.
Lë lion essend mes mòrt
As conta ch’a disèis:
Esse sbefià dai fòrt – a m’é già ‘d pèis.
Ma a vëdde impunement
Un aso a deme ‘d bòte,
Am par propriament – murì doe vòte.
1. italianism për singial.