Turin vej
Mario Alban
Quand che nausià dal mond i veuj trové
për mè confòrt un pò ‘d tranquilità,
vad a sërchela an mes a cole stra,
che al vej Turin con gòj am fan pensé.
An mes a lor i sente, antant che i passe,
un’aria riposanta, gnun ciadej;
quasi i dirìe che ij temp dij nòstri vej
anvece ‘d tiré drit a sio fërmasse.
Fërmasse lì, për curiosé l’andan-a
dle cose dë sto mond, e sensa bòria
contene an confidensa la soa stòria,
e ‘l bel e ‘l brut ëd n’época lontan-a.
Mi scoto cole vos con divossion:
l’é ‘l Turin vej con soa parlada franca
che am ciama a chiel, për deme lòn che am manca:
na frisa ‘d pas an mes ai sò canton.