Cite anvìe
Marisòt
Anvìa ‘d cole montagne
ch’a së sfan ‘nt ël cel gris.
Anvìa ‘d col soris
che ‘l magon l’ha gavame.
Anvìa ‘d guardeme antorn
a sërché na sorprèisa
e troveme distèisa
ant l’erba visca ‘d fior.
Anvìa ‘d sbrincé sël pra
quàich nòta ‘d na canson…
ch’as pòsa un parpajon,
j’alëtte bin slargà.
Gòde costa giornà
fiorìa ‘d fantasìa.
Gòde soa companìa
ch’am fà sentime… ‘d ca!
◄ Marisòt