Sèira an montagna
Gioann Morél
I son rivà ‘n sla ponta ëd na montagna
e dnans a mi la neuit l’é già calà.
Dzora la schin-a ancora i l’hai compagna
la gòj dël sol ëd tute mie giornà.
Guardo ant la val ël vòl dij cornajass,
ël silensi a së stërma an mes dij brich
e minca pera a l’é për chiel n’agiass.
Dl’erbo fiorì më strenzo l’ùltim gich.
La por a l’é setasse pròpi aranda,
vestia ‘d ross e con la facia mata
(ant l’ombra ij cornajass fan na garlanda)
fissandme co’ij sò euj fiss ëd buata.
Ël bel castel che mach ancheuj vëdìa
steme dë dnans ëdzora la valada
a l’é sparì ant lë scur, con soa magìa.
Ma ‘n cel ancora a-i é na lus cambrada.
Piemontèis Ancheuj n. 77 | Magg 1989