Pòvra umanità carià ‘d sagrin
Armand Motura
Vorrìa avèj ij brass grand coma ‘l mond
për ambrassete, pòvra umanità;
dëscheurve ‘l tò gran cheur giù fin-a an fond,
për pijé su le mie spale ij tò pecà.
Dolor dla tèra, coma ‘t ses profond!
Vorrìa avèjte tut an sla mia stra,
vëdde content na vòlta an sima al mond
sta banda ‘d pòvra gent tant tribulà.
Umanità, carià ‘d sagrin e ‘d pen-e,
‘t l’has tròpe spin-e ch’at fan doloranta;
vorrìa vëdte, soridenta e santa,
gode ‘l tò tòch ëd sol coma la pianta,
coma l’osel che a nass a vòla e a canta,
sensa tribulassion, sensa caden-e.
Gené 1930