Novèmber viòla-giàun
Umbert Luis Ronco
Cangé toa carn,
ch’as fà reusa dësbandìa dla sèira,
con ël calor verd
dël neuv di d’otonn,
a l’é inùtil. Ij grij a pioro.
Le cadanse ‘d feu dla stòria ‘d costa tèra,
‘d costa passion vagabonda,
ch’a bruso ‘nt j’arsaj dle ven-e
ch’at nurisso për pietà,
a son pì nen për ti.
A son për l’ànima, dij ricòrd
ch’at fan respiré, come an seugn,
j’ùltim sofi d’aria
ciàira
dla stagion,
ch’as colora ‘d viòla-giàun,
vers ël bianch dël sudari
dla nebia, ch’a bërbòta fòra temp,
dzora la comba scura dl’età grisa,
regn dij seugn e dle paròle van-e.
Novèmber ch’as colora ‘d viòla-giàun.