Poeta an patoà dl’àuta Val Gess, ma pì che tut poeta an piemontèis, a l’ha radunà tuta soa euvra (na senten-a ‘d travaj scrit ant un arch ëd na quaranten-a d’ani) ant un volum inédit che a l’ha antitolà Giargiàtole ‘d mè banchet.
Soa modestia a bërlus bele ant ij sò vers, che se a l’han nen d’eclat, a son ëdcò nen fongà ant la sënner. Quèich vire, ansi, queidun as fan viv ant ël cheur dël letor ch’a-j sent a tabussé con gentilëssa.
Diverse soe poesìe a son stàite publicà da Ij Brandé, da ‘l Bochet, dal Cenàcolo, da Coumboscuro e dal Musicalbrandé.
Për ël teatro piemontèis a l’ha scrit quatr Monòlogh, na Facessia an vers an quatr temp e na comedia an tre at, Sota l’orm.
Edoardo Vercelletti a l’era dcò un brav musicista, e soe pì bele sodisfassion a l’ha avuje a le rapresentassion, al Rossini ‘d Turin, da la companìa ‘d Casaleggio con Tèra monfrin-a e Martin e Martineta, tute doe ‘d Nino Còsta, e Viva la sposa ‘d Pinin Pacòt e Armando Mottura, tre comedie con mùsica soa fàita ‘d canson e ‘d romanze popolar – ch’a son ëstàite part amportanta për ël sucess entusiàstich ch’a l’ha avù nen mach an Piemont, ma fin-a an Mérica, quand che Casaleggio a l’ha portà soa companìa tra ij Piemontèis emigrà an cole region.
A l’ha musicà diverse canson piemontèise e diverse poesìe dël sò patoà e dël patoà ‘d Val Gran-a.
A l’é mancà ai 9 ëd gené dël 1971.
A chiel a l’é antitolà la scòla primaria ‘d Voudìer/Vodiar.
Alni, an su Musicalbrandé N. 49 – Mars 1971