(1890-1982)
Magistrà, prim pressident ëd la Cort d’Apel ëd Turin, Alex (Alessio Alvazzi Delfrate) a l’é nassù a Turin ai 2 ëd magg dël 1890, e sì a l’é mòrt ai 12 ëd luj dël 1982.
«Un-a dle vos originaj ëd la poesìa piemontèisa dël Neuvsent; na vos, la soa, modlà ansima a ‘d variant poétiche nen prevëddìbij […] duverta e disponìbil a ògni solecitassion: ora sensitiva, ora riflessiva, ëd vòlte romàntica, d’àutre vòlte realìstica, sì ancantà, là irònica. Dzor tut, soa sensibilità e ‘l istint ëd sò spìtit pontù ma discret; e chiel, sempe stërmà sota ‘l vel d’un nòm d’art, «Alex» o «ël cronista». E a mi am pias ës-ciairé ant soe «impression» e «ociade» l’espression pì vera dla vivacità ‘d soa ispirassion. An efet, cola part ëd soa poesìa, che sovens a passa nen la longhëssa dël sonet, a dà l’idèja ‘d na poesìa ridota a «fragment», dësbrondà ‘d tuti j’element ëstruturaj nen necessari» (Camillo Brero, Ij Brandé – Armanach 1983).
Soa poesìa, «tra le pì varie për stil e adoss d’ispirassion» (Remo Bertodatti) as treuva ansima j’arviste piemontèise; na cujìa a l’é surtìa dël 1983 sota ‘l tìtol Vej such ëd Piemont.