«Alessandria, che glòria! Vòstër fòrt ha avù vitòria…»
CANSONËTTA AN SËL FORT D’ALESSANDRIA
LIBERA DAL BLOCH DIJ GALISPAN
ËL 10 ËD MARS 1746
Pare Ignassi Isler (atr.)
Alessandria, che glòria!
Vòstër fòrt ha avù vitòria
Sensa gionze a gnun contrast;
L’inimis për nen fé rije
Dël fàit sò, l’ha pijà soe ghnìe
Sensa feje un mìnim guast.
Cari fieuj, e dont andé-ve?
Dime un pòch, përchè scapé-ve
Così ‘d neuit furtivament?
E còs é-la sta pagura
Ch’av anfeudra la bravura
E vë fà martlé dij dent?
È-ve por ch’la nòstra Armada
Ven-a deve una salada,
E sgringeve sì dal giass?
‘V é-lo già arivà la spìa
Ch’ël Baron Leutron ven via
Për tocheve s’i sé grass?
E s’i sente già ch’a tron-a,
La rason a l’é pro bon-a,
I fé bin a deve ardriss
Dnans ch’ariva la tempesta
A drocheve su la testa
E buteve giù ‘l cupiss.
A sarìa pa darmagi,
Quand i fèisse bin ël viagi
Ch’la mia nòna ha vojù fé:
Da col di ch’a l’é partìa
É-lo pa na maravija?
L’é mai pì tornà andaré.
Ma mi veuj pa pì fërmeve,
Già ch’a veulo ciampaireve
Onze dun-a ij stivalat:
Lassé nen, fasend le vache,
Pijeve sot a le barache
Con le braje sui garat.