Campagnin
Lorenzo Magrassi
Quand che la lòsna
la sgarbinava ‘n cel niss
sota ‘l sagrin dël vent,
j’era nen surtìa contra la buria!
Ant un nèn,
ël maleur lë stenziva, arpàga dë spi,
ël rafava fortun-a ‘d rapi
al còfo secrèt dël crotin
scancc-landa stagion ëd fatiga.
Gnente për na sosta
quand, sota ‘l peis dla sucin-a,
ët dociavi ‘l vent e da che banda
ës cinèissa la fum dij camin,
biastumanda contra ‘n cel pitòch,
sbefià da ‘n sol sensa pen-a…
Tancc ani ‘d sacrifissi
uagnà con man gorëgni, costumà ai quàj;
e ‘l rupji a marcà, ans la pè’,
calvari ‘d passiensa!…
…Ma l’é festa granda për ti
quand che l’ensi, ansuma ‘l bion svoidà,
lë smon ël prum arbut,
o quand la slòira
l’arneuva ël fià dla tèra
an mès ai uato ch’ai luso al sol…
“Brasca e valòspi”, 2009