Che De, che òm
Barba Tòni Bodrìe
Che Dé, che òm e, pì che tut, che amis;
a un parèj as peul nen chërde, s’a dis
d’arfé-ne, mej, etern, e ‘d maravije,
tante, parèj parije.
Dame ‘d monasté cit e tut për mi,
‘n monastereul, Amis, mach mi e Ti,
e dame ‘dcò na bela lama, granda,
ma pa dë spa, na lama d’eva sclinta,
bleuva, ch’as voga tut ël cel andrinta
e Ti ‘nt ël cel e j’àngej an garlanda (1),
Ti ch’it ses daspërtut e dontsëssìa (2),
findi (3) ‘nt l’ànima mia:
sì tut a smija pas; a l’é neuit, mincatan,
leugna na vos: ël vent?
tut a smija ch’a deurma, findi col cel tan leugn;
an vijeran jë stèile?
la ligna dle montagne, dossa coma l’amor,
a l’é bordà dë stèile, ch’a s’arpòso sij brich;
ël përfum ëd le fior, ël fialì dle boschin-e
a fan àuta la pas, seugn, da la tèra al cel.
1 An garlanda: ch’a fan coron-a.
2 Dontsëssìa: an qualsëssìa leu.
3 Findi: fin-a.