(1846 – 1895)
Autor ëd teàter, poeta, avocat e gasëttié, nà al Piass dël Mondvì ai 18 d’avril dël 1846. Apress j’ëstudi clàssich a pija la làurea an lege e as tramùva a Palermo për travaj. Cissà da Gioann Tosel, apress l’arlam ëd soa Companìa, a scriv la farsa Tòta Giulia la maestra ‘d piano (an sena a Turin, Teàter Scribe (1877), peui N’idea luminosa (1877), N’anonsi an quarta pàgina (1878), Intrigh, superbia e ambission (1878).
Dl’80 a va sté a Roma (a vnirà peui segretari ministerial) andova a scriv sò ciadeuvra, Ij fastidi d’un grand òm (Turin, Teàter Rossini, 13.12.1881), na comedia marcà da la sàtira vers ij politicàire d’antlora.
A l’avrà mai pì un sucess parèj ‘d col, bele ch’a mandrà an sena ancor Un romanz an famija (1882, na pochade bin amusanta), Facessie da prèive (1884), J’Assabèis a Turin (1884), Còse ‘d tuti ij di (1884), Le conferense ‘d Tito Panela (1886), Na lession ëd piemontèis (1893). D’àutre euvre a son Cola a l’é na piòta, A Federì Garel, La bataja ‘d San Crispin (con Mario Leoni). Soa ispirassion a-j rivrà ‘dcò da la nostalgìa dël Piemont e ‘d soa lenga; tutun, ansem a sò amis ël poeta Fulberto Alarni (Albert Arnolf, 1849-1889), a scrivrà ‘dcò na comedia an italian, un travaj da pòch.
Ij fastidi d’un grand òm, nopà, a sarà virà an d’àutre lenghe e rapresentà con sucess bele fòra ‘d Piemont: Trieste, Venessia, Nàpoli, Viena, Berlin.
A meuir a l’amprovista a Roma ai 5 ëd gené dël 1895 e a arpòsa al Mondvì.
Baret a l’é angagiasse ant l’arneuv dël Teàter Piemontèis che, aprèss ël gròss esploà dla mità dl’Eutsent, an coj ane a l’era an crise.
Bele sò fieul Carlo a scrivrà an piemontèis, con d’arzultà franch soasì.
◄ Mila agn ëd Literatura Piemontèisa