Ël Tòr n.14 | 27.4.1946
luigiolivero.altervista.org
A nass a Turin ai 14 ëd giugn dël 1891. Tra le pì bele firme dla letteratura piemontèisa, a treuva sò spassi già ‘n sël prim nùmer ëd l’«Armanach piemontèis» (1931) e, ant l’istess ann, ant l’antologìa Diciassette Poeti Piemontesi stampà an ocasion dël sentenari mistralian.
Dël 1961 a-i seurt na cita sernia ‘d soe poesìe, Quand ël cheur a parla.
Teresio Rovere a meuir ai 6 ëd magg dël 1964.
.
An riva al Lagh Magior
Teresio Rovere
A Mila
Mila, son sì, setà a la Gardanin-a,
an brass a le memòrie, e arcòrdo ti;
ij Castej son doi pass an facia a mi
pien ëd misteri ant l’onda smeraldin-a.
Stajà ‘nt ël cel, ant l’aria cristalin-a,
le borgà da lontan a smijo ‘d ni
e mi arpòso guardand ant l’infinì…
penso a Mila ‘d na vòlta, birichin-a.
Ven, ven al tò pais, artorna sì
sota al Sasfrà, davanti al Melgoné,
e viv serenament guardand l’avnì.
‘T lo sas che ti ‘t ses l’ùnich mè pensé,
ël Lagh a parla… ven davzin a mi,
piora pì nen e lasste consolé.