Për un grand Natal pì vér
Don Michél Fusé
«Lòn ch’i l’eve fàit
al pì patachin
ëd costi mè frej-sì
i l’eve falo a mi»
(Mt. 25.40)
Coma vàire sécoj fà,
a-i é ‘ncora tròpa gent
ch’a stà mal, che a viv dë stent
come bestie, giù ‘d na stra.
Con la sgheusia – mòrt ëd fam –
e lë sbeuj ch’a-j sagna ‘l cheur
slargo j’euj fongà ‘d maleur
sl’orisont ëscur e gram.
Spiantà ‘d brut bàite e ciabòt,
sens’arsorse a l’anviron,
anfilà ‘n ponta a ‘n baston
na valis o ‘n cit fagòt
e ‘n bel gnente, squasi, adòss:
quatr ëstrass për tut bagage,
sensa mire, as buto ‘n viage
mal ridòt a pel e òss.
Che a së sbaja tansipòch
i é pa n’uss… Da tute bande
cor na vos: pa gnun-e lande!
Pijte varda dai pitòch!
Gnanca ‘n can a-j dà da ment,
gnun ch’a-j fasa ‘n pò corage:
treuvo gnanca ‘nt ij stalage
ën canton parà dal vent.
Tantutun a van e a van
për ël mond… sensa speransa,
sens’arpòs, sempre ‘d cadansa,
sbrasamà ‘d na crosta ‘d pan.
Son pa lor: trist… e… malvist,
arfudà e dësconossù,
ël ritrat viv ëd Giusù,
la figura ‘d Giusù Crist?!
……………………………
Òh, Giusù l’é ‘ncor masnà,
gnanca nà, për vàire ment,
e a l’é ‘ncora ai temp dl’avent
na gran part dl’umanità.
Se a-i é n’òm san e dispòst
che a n’àutr òm dà gnun agiut,
l’é përchè ‘nt sò cheur, dòp tut,
për Giusù a-i é nen pòst.
Ma se Ti, mè car amis,
drinta ‘l cheur polid e arios
it fas pòst a ‘n bisognos
e ‘t jë das con deuit d’ardriss,
col tò bin fà fòra ‘l mal
e për chiel coma për ti
ël Natal l’é bele-lì:
mach parèj a l’é Natal!