Dario Pasé (Pasero), nà a Turin dël 1952, ëd famija ‘d Salusse. Laureà an Filologìa Clàssica, a mosta a Ivreja al liceo clàssich «C. Botta». Ansëgnant ëd Lenga e Literatura Piemontèisa, già responsàbil ëd la formassion dj’ansëgnant e resior ëd la Consulta për la Lenga Piemontèisa, a l’é diretor ëd l’arvista piemontèisa La Slòira e colaborador a d’arviste an Piemont e fòra.
Scritor e poeta an lenga piemontèisa, a l’ha publicà ij volum Sapéj (Ivreja 1997, ansema a Censin Pich), An sla crësta dl’ombra (Ivreja, 2002), Masche Tropié Bërgamin-e e Spa (Ivreja, 2006) e L’ombra stërmà (Catania 2011).
Studios ancreus ëd nòsta stòria literaria (bin pressiose soe arserche a la Biblioteca Vatican-a), a l’ha tnù vàire antërvent ant ij rëscontr sientìfich e a l’ha soagnà l’edission ëd test literari e d’At dë studi; an particolar a l’ha cudì, con Gianrens P. Clivio e Giuliano Gasca Queirazza, ij prim doi volum ëd l’antologìa La letteratura in piemontese (Turin 2003 e 2004). A l’ha soagnà l’edission crìtica dl’euvra poética d’Alfred Nicòla, ëd Pare Ignassi Isler, dël Teatro d’Armand Motura e a l’é autor, ansema a Fabrissi Dassan, ëd na pressiosa Storia del Teatro in Piemonte.
–
Alexànder
Dario Pasé
A tutti gli amici piemontesisti,
nella fiducia di un sogno comune
Fin-a ai termo dël mond bòrgno ’d soris
sensa visé tò mor.
Argent dasiant ij fium, mar ëd bluèt,
montagne spalie ’d lus, pian-e d’aram.
L’oma sbrisà toa giaja fior ëd mòrt,
l’oma sustà tò vel, faja d’argal.
Gnanca n’armor… Tut chiet ël top ancreus,
grinor ëd n’aringrét e smens ëd fé rancin-a.
Pas an tò mond, e ’nt ël mè; lòsna dël De,
stërmà ’n tò nòm, susnà ’n paròle sclinte-veje.
Avisch ij sens, ma veuid ël me destin,
destin ciamà da mi e d’àuti pòchi,
gravà ’n sle pian-e meusie gravie ’d lun-a.
Tut ël nòst mond a l’é smasì ’nt ël seugn
përdù ’nt l’ancreus ëd nòsta gòj doleuria.
1988 – 2005