Striplanta e malinconiosa melodìa d’amor, probàbil dël Quatsent, scasi ùnica ant la tradission piemontèisa. Arcujìa da Amerigo Vigliermo a Ruvej, ant ël Canavèis.
.
CASSINA SOLA
Son sì dësconsolà
ënt una cassina sola.
Quänd gnërà-lo ‘l mè amor
ch’a vėn-a consolemi?
S’i l’hon sëntì na vos
travers na colina lontana,
s’a fussa ‘l mè amor
ch’a vėn da la cassina.
S’a fussa ‘l mè amor
gnërìa pa cantando
ma gnërìa con gli occhi a bass
e ‘l cuore sospirando.
E maledet col di,
quell’ora che mi son nata,
trovarmi sempre sì
per esser consolata.
Armarca. La grafìa Casina sola a l’é na fòta. La bela as treuva tuta sola ant na cassin-a (ferme), nen ant na ca pcita (maisonnette) scrivùa a l’italian-a, combin che ‘l test, tramandà da na generassion a l’àutra, a l’abia pijà (sens’àutr ant j’ùltim temp) d’espression an italian.
▼ L’antërpretassion ëd Laura Conti e Maurizio Verna për la mùsica dël cine «La stagione dei gusci di noce»