La Patria cita
Armand Motura
Giovo che it intre adess fresch ant la vita,
ansios ëd core a scheurve tut ël mond,
e it cove un seugn ëd glòria che at invita
a conòssne ij misteri pì profond,
prima ‘d pijé ‘l vòl për ij pais lontan
fërmte un moment. L’é pì nen temp doman.
Come it ricorderas toa Patria cita,
ant j’ani lest che at porteran an gir,
ant la stra dël gran mond nen sempre drita,
ant j’ore ‘d gòj che a passo ant un sospir;
se it fërme nen adess un momentin
për conòssla un pò mej vorendje bin?
Guardte dantorn: cost l’é tò mond, toa tèra,
dova it ses nà, dova l’é nà tò pare,
dova che a parlo e a vivo a na manera
a gnun-e uguala. Guardje e che at sio care
coste sità, sto cel, coste campagne,
ëd sa Regin-a ancoronà ‘d montagne.
Sta tèra dla pianura e dle colin-e,
rossa dle vigne e rica ‘d camp e ‘d pra,
quasi color dij mon ëd le cassin-e,
da la pòvra montagna al rich Monfrà
l’é nòstra mare, noi da chila i vnoma,
noi soma sò e a chila i torneroma.
Là ‘nt la Provincia granda e ‘nt l’Astesan,
su ‘nt le ca ‘d pere spatarà an montagna,
a jë stà nòstra gent, son coj che a san
come a l’é bon ël pan quand che as guadagna.
Giovo, ampara a conòssje, a son dij tò,
nà da sta tèra che a së specia an Pò.
‘T vëdras che ant ij moment dla nostalgìa
it ricordras nòstre canson dij vej;
nòstra parlada rudia e colorìa
të vnirà an boca ant ij moment pì bej;
paròle dësmentià tant dosse e care
come da cit at jë disìa toa mare.
Ti adess va pura për ël mond. Boneur
e onor forse at daran d’àutri pais,
ma pòrt-te tò Piemont an drinta al cheur
come l’amor sincer d’un vej amis:
ricòrda chi a l’ha date sangh e vita,
giovo, dësmentia nen toa Patria cita!