Giusvita…
Barba Tòni Bodrìe
Giusvita!1 Mah, cos’é-la? É-la la giusta vita?
É-la ‘l gius ëd la vita?
A son j’ëscarabòcc, ij miraco d’anciòst,
la neirura pì nèira, ch’a gionz ël nòst e ‘l vòst,
ël gius dël cheur, ëd l’ànima e a na fa ‘l seren-gaj2,
la blëssa al fin-amai,3
cola ch’an fà tantòst4 volé àut e dëscòst,
pì a mont, an Inghildon,5 ël pì stravis dij pòst,
onda, mè car somà,
as ven ël rè d’un regn, badial,6 regalà,7
dla blëssa dë ‘l paròle, ch’a canto, a uco, a rijo
dla gòj a tribaudëtta, përché ch’a bisodìo,8
a baso ‘l Dé, la lus
dij cej pì sclint e bej, ‘nté ij cej e la Tèra,
vita e mòrt, mòrt e vita as geugo tut a brus,
brus9 tra la pas eterna e l’infernala guèra.
Gius-vita
a l’é l’anciarm,10 ël sarm,11 nòsta lenga genita.
1 «Il Sant’Albino (V. Di Sant’Albino, Gran Dizionario Piemontese Italiano – p. 643) porta la voce giusvita e spiega “dicesi talvolta in ischerzo, per scarabòcc d’inciòstr (v.)”, poi però alla voce “scarabòcc” non ne parla più».
2 Seren-gaj: cabalestra, arcansiel.
3 Al fin-amai: la pì àuta ch’a-i é.
4 Tantòst: dun-a.
5 An Inghildon: bin aleugn.
6 Badial: maravijos.
7 Regalà: squisì.
9 Bisodié: preghé, dì j’orassion.
10 Brus: ùltim lìmit.
11 Anciarm: incantésim.
12 Sarm: psalm, cant religios.