(1851-1913)
Alberto Viriglio a l’era nassù a Turin ij 17 ëd fërvé dël 1851, e a Turin a l’é mòrt ai 22 d’aost dël 1913.
Fondator dël giornal «’L Birichin» ant ël 1884, Alberto Viriglio a l’é stàit ël poeta «bicerin» për ecelensa, ansi ël capolié dla Poesìa bicerin-a turinèisa.
A scrivìa Pinin Pacòt: Alberto Viriglio… «ci pare come il caposcuola di quel simpatico e un po’ scapigliato cenacolo. Del maestro egli aveva l’autorità, derivatagli dal fervore dell’esempio e dalla serietà della preparazione…».
Poesìa sitadin-a la soa e Chiel a ‘n n’é ‘l rapresentant pì genit, grassie a l’argussia bonaria ‘d sò stil. (Piemontèis Ancheuj, Otóber 1993).
Antra soe euvre: Vita sgairà; Rime piemontèise; Ij fransèis a Turin; Torino e i torinesi; Voci e cose del vecchio Piemonte; Vecchia Torino; Torino napoleonica (1905); Cronache dell’assedio 1706; Come si parla a Torino.
Gioventù
(Alberto Viriglio)
Quand a-i comensa a sponté le violëtte
e ij pra as presento pì nen patanù,
quand an campagna a-i ven fòra j’erbëtte
e a buto frasca le cioende ‘d sambù
Aria Majin!
Le cobie a giro a cërché ij luvertin
parèi d’avìe a la cassa dl’amel:
aria Majin che ‘l temp a l’é bel!
A l’é pa l’erba che a-j tira la gola,
ij luvertin a son mach un pretest:
ij pols a bato e la pél a furmiola,
le man as toco e l’amor a fà ‘l rest.
Aria Majin!
D’intant intant as përmëtto un basin;
gnun pì content sot la capa dël cel:
aria Majin che ‘l temp a l’é bel!
A i’é nen fòss, né bialera ch’a-j ten-a,
as treuvo al largh s’una branca ‘d senté,
a l’han l’amor ch’a-j compagna e ch’a-j men-a,
ch’a-j mostra a core, a j’agiuta a sauté.
Aria Majin!
Schiviand le ronze ch’as taco ai cotin,
schiviand le rame ch’as fërto al capel:
aria Majin che ‘l temp a l’é bel!
L’osel sul ni, quand a ved la cobiëtta
a-j subia apress: «bela cobia, bondì,
anche vojàutri i canteve l’ariëtta
che a canto tuti e che i canto ‘dcò mi…
Aria Majin!
Tant a l’é l’òm che ‘l frangoj e ‘l cardlin…
la gioventù l’ha l’istess ritornel:
aria Majin che ‘l temp a l’é bel!
